Jak nie marudze to znaczy, ze szyje.

Uwielbiam i zaluje, ze nie wybralam zawodu krawca, projektanta, szwaczki. No moze ten ostatni zawod nie bylby tak satysfakcjonujacy, ale przynajmniej szybciej bym zaczela. Oczywiscie zniechecano mnie do tego skutecznie, a i czasy dorastania byly niefortunne: upadek komuny, puste polki i brak perspektyw dla mlodocianych. Ale nie wypalilo we mnie tej pasji. Oto pare moich prac:

 

Prace maniakalno-kompulsywne.

Czesto, gesto znajdzie sie jakis odpad tekstylny i wtedy wyobraznia szaleje.

Kiedys dostalam fiola na punkcie aplikacji.

To bylo jakies 8, 10 lat temu. Dostawalam amoku przy tym szyciu i ciagle bylo mi malo. Na szczescie moje dziecko wyroslo z obrazkow i porzucilam ten proceder. Na cale szczescie, bo zajechalam jedna nowa stebnowke w 3 lata.

Teraz szyje sie fartuch dla osoby doroslej, a bedzie to prezent urodzinowy. Efekty mozna zobaczyc za 3 dni.

Ach spij kochanie... na podusiach.

Czasem mnie napada chec uszycia poszewek na poduszki. Tych poduszek juz nie mam, bo albo poszly na prezenty albo do sprzedazy.